مالیات بر ارزش افزوده نخستین بار در سال۱۹۱۸ توسط فون زیمنس به منظور فایق آمدن بر مسائل مالی پس از جنگ جهانی اول به دولت آلمان معرفی شد. اجرای این نظام مالیاتی در جهان سابقه ای بیش از۵۰سال داشته و تاکنون بالغ بر۱۴۰کشور جهان این نظام مالیاتی را اجرا کرده اند.

امروزه به دستور کمیسیون اتحادیه اروپا، تمامی کشورهای عضو این اتحادیه باید مالیات بر ارزش افزوده را در نظام مالیاتی خود به کار گیرند و پذیرش این نظام مالیات یکی از پیش نیازهای لا زم برای عضویت در این اتحادیه است. پس از جنگ جهانی دوم، تفکرات اقتصادی و سیاست های مالیه عمومی دستخوش تحول اساسی شد و نظریه دریافت مالیات مستقیم بر پایه درآمد بنگاه ها، به دلیل ضدانگیره بودن آن برای سرمایه گذاری و ایجاد اشتغال، مقبولیت خود را از دست داد. دریافت مالیات بر ارزش افزوده یا مالیات بر مصرف جایگزین مالیات مستقیم شد و اخذ مالیات بر بنگاه ها روندی کاهنده یافت. بر اساس تعریف سازمان ملل متحد مالیات بر ارزش افزوده: «مالیاتی است که در مراحل مختلف تولید توسط مودی مالیات جمع آوری می شود. در این نظام، از مودی خواسته می شود درصدی معین از کالا ها و خدماتی را که می فروشد، از خریدار دریافت کند. این درصد در صورت حساب های فروش مودی به طور جداگانه ثبت می شود و خریدار باید از درصدی که از وی گرفته می شود کاملا آگاه باشد. در نظام مالیات بر ارزش افزوده از مودی خواسته نمی شود تمام مالیاتی را که از خریدار دریافت کرده به دولت پرداخت نماید، بلکه به وی اجازه داده می شود مالیاتی را که برای مصرف واسطه ای (خرید کالا ها و خدمات برای فرایند تولید) و تشکیل سرمایه ثابت (سرمایه گذاری) خویش خریداری کرده، از مالیات دریافتی از خریدار کسر کرده و مانده را به دولت پرداخت کند. مالیات بر ارزش افزوده، نوعی مالیات بر مصرف است که از خریدار نهایی کالاها و خدمات اخذ می شود و تولید کننده و سرمایه گذار ، مالیاتی تحت عنوان مالیات بر ارزش افزوده پرداخت نمی کنند. در جامعه مبتنی بر مالیات، کارایی و اثربخشی در بخش های مختلف اقتصادی در حالت بهینه خود قرار گرفته و منابع تولید و بهره وری کمترین اتلاف را به همراه خواهند داشت. در این حالت برای گسترش رفاه، چاره ای جز مشارکت عمومی، قانونمندی و رعایت حقوق شهروندی نیست . مالیات بر ارزش افزوده بر پایه مالیات بر مصرف وصول می شود که تولید کنندگان صرفا وظیفه وصول و پرداخت مالیات را بر عهده دارند و با توجه به این که هرگونه واردات نیز (به جز موارد معاف) مشمول مالیات می شود، قدرت رقابت پذیری در داخل را مورد چالش قرار نمی دهد. براساس اصل مقصد نیز صادر کنندگان نیاز به پرداخت مالیات بر ارزش افزوده ندارند. سخن آخر این که چنانکه مردم ایران بدانند مالیات بر ارزش افزوده از اتکای هر چه بیشتر دولت به نفت که سرمایه ملی و یک منبع تجدید ناپذیر برای نسل های آینده است می کاهد ، در نتیجه میزان رضایت درپرداخت این مالیات افزایش می یابد .

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: